چگونه می توان گرد و غبار سمی را در سندبلاست به طور ایمن بازیابی کرد؟
انفجار ساینده با ماسه های حاوی سیلیس کریستالی می تواند باعث بیماری تنفسی جدی یا کشنده شود.
انفجار ساینده شامل پرتاب شدید جریانی از ذرات ساینده بر روی سطح، معمولاً با هوای فشرده است. از آنجایی که معمولاً در این فرآیند از ماسه سیلیس استفاده می شود، کارگرانی که انفجار ساینده را انجام می دهند اغلب به عنوان سندبلستر شناخته می شوند. وظایفی که توسط سندبلستر انجام می شود شامل موارد زیر است:
- تمیز کردن شن و ماسه و بی نظمی از ریخته گری ریخته گری
- تمیز کردن و پاک کردن رنگ از بدنه کشتی، ساختمان های سنگی، پل های فلزی و سایر سطوح فلزی
- تکمیل سنگ قبر، حکاکی یا مات کردن شیشه، و انجام برخی تلاش های هنری.
بسیاری از کارگران بدون حفاظت کافی در معرض خطرات سندبلاست قرار دارند. حتی اگر تمام تجهیزات سندبلاست به درستی طراحی شده و به طور منظم بازرسی شوند، کاربران باید همیشه نسبت به خطرات این عملیات هوشیار باشند و اقدامات احتیاطی را در برابر قرار گرفتن در معرض مضر انجام دهند.
گرد و غبار هوا: این یکی از جدی ترین خطرات مرتبط با عملیات انفجار است. ذرات گرد و غبار که به عنوان گرد و غبار "آزاردهنده" در نظر گرفته می شوند، معمولاً در بینی و گلو فیلتر می شوند. ذرات کوچکتر (10 میکرون یا کوچکتر) می توانند سیستم فیلتر ریه را دور بزنند و به اعماق سیستم تنفسی نفوذ کنند، جایی که ممکن است آسیب جدی ایجاد کنند. هنگامی که ذرات ریزتر در محیط کار وجود دارند، به اقدامات حفاظتی نیاز است.
گرد و غبار فلزات علاوه بر ساینده مورد استفاده، به تولید گرد و غبار در هوا کمک می کند. فلزاتی مانند سرب، کادمیوم و منگنز هنگام استنشاق می توانند بسیار سمی باشند. بسیاری از رنگ های موجود دارای پایه سربی هستند.
کدام صنایع با سندبلاست در معرض خطر هستند؟
- هوا فضا / هوانوردی
- خودرو / بدنه فروشی
- تولید
- فلزات
- نظامی / دفاعی
- شهرداری ها
- کارخانه کشتی سازی / کشتی سازی
نظرات (0)