پوشش رنگ اسکلت فلزی

پوشش رنگ اسکلت فلزی

به صورت سنتی، سیستم‌های رنگ اسکلت فلزی شامل پرایمر، آستر رنگ و پوشش رنگ نهایی (شکل ۱) می‌شود. با این وجود، امروزه سیستم‌های تک لایه‌ای وجود دارد که لایه‌های پرایمر و نهایی را یکی کرده است.

به منظور خدمات سندبلاست انواع فلزات با شماره های مندرج در سایت تماس بگیرید.

• پرایمرها

پرایمر به صورت مستقیم بر سطح تمیز شده فلز اعمال می‌شود. هدف از آن مرطوب نمودن سطح و ایجاد امکان چسبندگی برای لایه‌های رنگ که متعاقبا زده می‌شود. در مورد پرایمرها در سطح فولاد، معمولا برای جلوگیری از زنگ و خوردگی استفاده می‌شود. دو نوع اساسی از پرایمرها وجود دارد:

الف) پرایمرها با المان‌های متالیک آنودی به فلز رنگ دانه بندی شده‌اند. زمانیکه خرده‌ای از پوشش به گوهرمایه فلز زده می‌شود، فلز آنودی جهت حفاظت از فولاد خورده می‌شوند. این روند خوردگی فولاد را فرونشانده و زنگ زدن پرایمر تا اینکه فلز آنودی خراب شود ادامه می‌یابد. پرایمرهای غنی از روی یکی از عمومی‌ترین نوع پرایمرها هستند.

ب) پرایمرها بر روی مشخصات چسبندگی بالا و مقاومت شیمیایی در محیط مستحکم که چسب پلاستیکی دوقلو از عمومی‌ترین‌های آنها هستند. چسبندگی لازم تنها در سطوحی که به خوبی تمیز شده باشند موثر است و از این رو برای جلوگیری از زنگ زدگی زیرین در اثر شکست مکانیکی کافی است. این پرایمرها ممکن است شامل رنگ دانه‌هایی باشند که در روند خوردگی مانع ایجاد می‌کنند. فسفات روی، برای مثال، یک رنگ‌دانه متوسط مانع است و برای فرمولاسیون‌های پرایمر مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• آستر پوشش رنگ

آسترهای رنگ جهت تولید یک ضخامت فیلم سیستم پوشش اعمال می‌شوند. در کل، هر قدر ضخامت پوشش اسکلت فلزی بیشتر باشد طول عمر آن نیز طولانی است. این مورد شامل کاربرد پوشش‌های مختلف می‌شود.

آسترهاج جهت بهبود حفاظت به صورت ویژه طراحی می‌شوند که رنگ‌دانه‌ها، موجب کاهش نفوذ اکسیژن و آب می‌شوند. تلفیق رنگ‌دانه‌های لایه‌ای مانند اکسید آهن ورقه ورقه، نفوذ رطوبت در محیط‌های مرطوب را کاهش یا به تاخیر می‌اندازد و موجب بهبود مقاومت کششی می‌شود. آستر باید با پوشش نهایی رنگ سازگار باشد چون تاخیر کم در اعمال آنها اجتناب ناپذیر است.

• لایه نهایی پوشش رنگ (Finishes)

لایه نهایی ظاهر مورد نظر و مقاومت سطحی سیستم را تامین می‌کند. وابستگی به شرایط در معرض، این لایه باید اولین خط دفاع در مقابل آب و هوا و نور خورشید، شرایط باز محیطی، میعان (مانند شرایط زیر پل‌ها)، اتمسفر به شدت آلوده در سایت شیمیایی، ضربه و سایش به سطوح و باکتری و قارچ‌ها (در کارخانه‌های مواد غذایی و مزرعه‌ها).

• سیستم پوشش رنگ

پوشش‌های مختلف که روی هم زده می‌شوند و تحت سیستم رنگ‌آمیزی قرار دارند، باید با هم سازگار باشند. آنها شاید بهتر است که از یک نوع و مارک مشابه باشند یا که از انواع مختلف باشند، برای مثال، انواع مقاوم شیمیایی مانند پوشش نهایی پلی پورتن، ممکن است که بر روی پرایمر اپوکسی یا همان چسب پلاستیک و پوشش متوسط اعمال شود. با این وجود، به عنوان اولین احتیاط، تمامی رنگ‌های در یک سیستم باید از یک تولیدکننده تهیه شده و مطابق با توصیه‌های تولیدکننده استفاده شوند. با معرفی سند محافظت از محیط زیست (Environmental Protection Act-1990)، امروزه این یک الزام قانونی است که کارگاه‌های رنگ‌کاری ملزم به آئین‌نامه‌های مربوط به راهنمای روند هستند تا آزادسازی مولفه‌های مضر ناپایدار ارگانیک (Volatile Organic Compounds -voc) را با اتمسفر کاهش دهند.

در حال حاضر محدودیت عمده در نوع رنگ مورد استفاده در سایت برای پرداخت کاری و تعمیرات وجود ندارد. استفاده کنندگان، در هر صورت، جهت استفاده از رنگ‌های با مقدار کم voc برای کاهش خسارت دراتسفر تشویق می‌شوند.